Kiedy przychodzi na świat mała, różowa pociecha, na którą czekałaś tak długo, wiesz o niej tylko tyle, że gdy nie śpi, to płacze, je i robi kupkę. Pomimo tak prostych czynności, Twoje dziecko, bo o nim mowa od początku staje się dla Ciebie całym światem. Z dnia na dzień odkrywasz coraz więcej informacji na jego temat, a także coraz bardziej wprawiasz się w byciu mamą. Czas leci tak szybko, że nie obejrzysz się, a Maluszek zaczyna podnosić główkę, siadać, a w końcu mówić i chodzić. Cudowne, prawda? To właśnie to oczekiwanie zbliża Cię do dziecka coraz bardziej, a widoczne zmiany dają Ci tyle satysfakcji, że nie da się tego porównać z żadnym innym sukcesem. Celebruj to, ciesz się tym, bo czas ucieka tak szybko, a Twoja pociecha już nigdy nie będzie powtórnie niemowlęciem. 
Mój Syn ma obecnie 4 lata i w sumie na każdym etapie jego rozwoju, zauważyłam, że coraz lepiej go rozumiem. Teraz jednak niezwykle silnie dostrzegam, że on zaczyna rozumieć mnie. Trudno to opisać ale świadczy o tym szereg drobnych sytuacji, które mają miejsce każdego dnia.
Ostatnio na przykład nieco bardziej dosadnie dałam mu do zrozumienia, że było mi przykro, że nie chciał zjeść zupy, którą dla niego ugotowałam. Powiedziałam mu zwyczajnie, że mimo zmęczenia i bólu głowy, chciałam zrobić mu przyjemność, a on tego nie docenił. I wiesz co się stało? Po prostu przytulił mnie i powiedział, że nie chciał żeby było mi smutno, po czym zjadł kilka łyżek, tak dla spokojnego sumienia. Wysunął potem parę ciastek ale to nie ważne. Liczy się fakt, że zrozumiał moje uczucia i starania.
Mówimy sobie codziennie wiele razy "kocham Cię" ale nie tak tylko zdaniem, a np. gestami. Kiedy mu w czymś pomagam widzę w jego ślicznych oczach wdzięczność i radość, a to mnie pokrzepia. Czasami kiedy Filip widzi, że mam mnóstwo pracy, to bywa tak, że pstryka mi klawiszami na laptopie, albo głośno mówi, by zwrócić na siebie moją uwagę. Kiedyś bywało tak, że bardzo się wewnętrznie na to denerwowałam, później nie mogłam się przez to skupić na pracy. Teraz jest inaczej, staram się po prostu będąc z nim w ogóle nie otwierać laptopa do pracy, a jeśli już to wtedy gdy w domu jest ktoś, np. tata, który poświęci mu całą swoją uwagę.
Codzienność z dzieckiem bywa trudna, zwłaszcza jeśli dążysz do tego, by wspólnie spędzany czas był taki, jaki powinien być, czyli jesteście wyłącznie dla siebie i nic innego nie jest ważne. Jednak to właśnie drobne gesty, rozmowa, informowanie dziecka o tym, że na chwilę musi pobyć samo, da Wam niesamowitą rzecz, czyli coraz lepsze zrozumienie. 
Tego właśnie życzę każdej mamie i jej dziecku.