Dlaczego małe dzieci kłamią?
19:54:00Dlaczego małe dzieci kłamią?
Kłamstwo towarzyszy człowiekowi na co dzień. Jeśli nie kłamiemy sami, to robi to otocznie, ludzie, a także telewizja i inne media. Zatem samo pojęcie słowa kłamstwo jest nam znane i traktujemy je jako normalne, aczkolwiek niechwalone zjawisko.
Kłamstwo-wypowiedź zawierająca informacje niezgodne z przekonaniem o stanie faktycznym. Kłamca przekazuje informacje niezgodne z jego przekonaniem o rzeczywistości z intencją, by zostały one wzięte za prawdziwe. Kłamstwem mogą być także wypowiedzi zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, o ile autor przekazu nie ma świadomości tego faktu.
Źródło
Co jeśli kłamią dzieci? W tym poście skupię się na małych dzieciach, ponieważ sama mam synka, który obecnie ma 2 latka. Okazuje się, że małe dzieci bardzo często mówią nieprawdę.
Zdarza się, że świadomie, z poczuciem tego, że dorośli wiedzą, że to, co dziecko mówi jest nieprawdą i tak dziecko to robi. Ludzie kłamią zazwyczaj dla osiągnięcia celu. Często mamy do czynienia z kłamstwem o charakterze empatycznym, czyli takim kłamstwem, które ma na celu np. ochronić przed zagrożeniem bliską nam osobę. Nastolatki i osoby dorosłe kłamią także po to by uniknąć konsekwencji dokonanych złych czynów. Najczęściej jednak zdarzają się kłamstwa, które mają na celu osiągnięcie, zdobycie czegoś. Niejednokrotnie mamy do czynienia z sytuacjami, gdy ktoś np. przekręca daną informację, czego kosztem jest wprowadzenie w błąd działań drugiej osoby. Wówczas kłamca zdobywa zamierzony cel, staje się na moment tym lepszym w danych okolicznościach dla danej osoby, bądź grupy ludzi.
Ciekawostką jest jednak fakt, że małe dziecko nie zna czegoś takiego jak kłamstwo. Tu nie chodzi o pojęcie samo w sobie, nie chodzi też o samo słowo "kłamstwo". Małe dziecko nie jest zdolne do kłamstwa. Sytuacje, który my dorośli określamy jako oszukiwanie przez dziecko, nie jest poparte jego kłamstwem. Dlaczego? Ponieważ małe dzieci nie kłamią, a fantazjują i jest to całkowicie normalne, a nawet prawidłowe dla jego rozwoju.
Fantazjowanie w psychologii fantazjowaniem nazywa się mechanizm obronny, który może być rozumiany jako:
-impuls do działania
-zaspokojenie pragnień w wyobraźni
-myślenie obrazowe
-forma myślenia autystycznego
-jeden ze składników marzeń sennych
Najczęściej fantazjowanie jest opisywane jako odwrócenie uwagi od konkretnego zadania i zwrócenie jej na własne reakcje wyzwolone pod wpływem bodźców zewnętrznych. Fantazjowanie dzielimy na obronne- nieproduktywne i adaptacyjne- produktywne.
Źródło
Spontaniczne fantazjowanie jest naturalną skłonnością dziecka w wieku przedszkolnym, a jak się okazuje także i u młodszych dzieci. Dziecko za sprawą kontaktu z różnymi zjawiskami, bajkami, opowieściami starszych rówieśników i dorosłych zaczyna tworzyć własne historie, które potrafi upiększać i tworzyć piękna opowieść dla swojej "publiczności". Często podczas wspólnych wycieczek, spacerów oraz po odwiedzeniu ciekawych miejsc dzieci tworzą własną wizję, koloryzują własne przeżycia i tak przekazują swoją opowieść zainteresowanym. Naszą rolą, jako rodziców oraz opiekunów jest unikanie tłumienia w dziecku zjawiska fantazjowania. Dziecko powinno mieć swój świat, który tworzy we własnej główce z jednoczesnym poczuciem rzeczywistości świata, w którym żyje. Dzieci wybitnie inteligentne to grupa, która ma właśnie zdolności oraz predyspozycje do wyolbrzymiania oraz tworzenia własnych historii. Zdarza się, iż dzieci z wielkim ilorazem inteligencji fantazjują tak bardzo, że wymyślają sobie nierealnych przyjaciół. Sytuacje tego typu są zjawiskiem całkowicie normalnym i świadczą o prawidłowym rozwoju dziecka, a ie jego ułomności, czy też zaburzeniu.
Pozwólmy zatem dzieciom fantazjować. Nie wolno fantazjowania nazywać kłamaniem, oszustwem itp. ponieważ dziecko może się zwyczajnie zniechęcić do czegoś, co bardzo go interesuje i pociąga.
Pamiętajmy zatem, ze małe dziecko NIE JEST ZDOLNE DO KŁAMSTWA. W miarę upływu lat niestety się to zmienia więc trzeba mieć się na baczności ;)
Przytulanka Pinokio- Iglarki.pl
Przytulanka Królik- Peppo
Komplet: szorty+koszula- JJ Fashion
Buty Filipka- Clibee
Sukienka- Pepco
14 komentarze
Dzieciaki to ściemniacze ale najukochańsze na świecie :)
OdpowiedzUsuńW sumie tez sie zgadzam, w taki uroczy sposob :)
UsuńSliczne zdjecia :-d
W sumie tu sie zgadzam, klamia w taki uroczy sposob :)
UsuńSliczne zdjecia :-d
Uroczy i wprost rozśmieszają swoim wyrazem twarzy wówczas ;). Dzięki :D
UsuńFajny wpis,a zdjecia super jak zwykle :)
OdpowiedzUsuńDziękuję pięknie :)
UsuńUroczy ten twój Filip :). A to ubranko, które ma na sobie to gdzie można znaleźć ? Bo na stronie tego sklepu nie widzę. Super wpis, pisz jak najwięcej, bo świetna w tym jesteś! :)
OdpowiedzUsuńDziękuję Ci bardzo za ciepłe słowa :). O ubranko zapytaj na profilu JJ Fashion :).
UsuńMoja Młoda ma czasem taką fantazję, że klękajcie narody...ktoś kto jej nie zna uwierzyłby w każde słowo z takim gestem to wszystko opowiada :)
OdpowiedzUsuńZ pewnością historię tworzy "na biegu" podczas rozmowy :). To się nazywa dopiero szybka praca komórek mózgowych ;)
UsuńChcesz powiedziec, ze w wieku lat kilku przestalam fantazjowac i zaczelam klamac? No wiesz? Phi! ;)
OdpowiedzUsuńNa to wychodzi ;). Takie stwierdzenia zostały wysnute według badań... jesteś na pewno wyjątkiem :D. A tak zupełnie serio to wychodzi na to, że małe dzieci to prawdziwe aniołki, bo nawet kłamać nie umieją... tylko fantazjują :)
UsuńDzieci fantastycznie potrafią fantazjować, łączyć prawdę z fikcja. Zdaje się, że do 3 roku życia (nie jestem pewna czy nie dłużej) dziecko identyfikuje swój świat z tym co widzi nie tylko realnie ale i z bajkami, rozumie to jako rzeczywistość i zapewne ma to swój udział w tych fantastycznych opowieściach :)
OdpowiedzUsuńTo zjawisko jest iście cudowne :). Taka mała istotka potrafi na tyle głęboko zastanowić sie nad wymyśleniem nowej historii, że sama po części w nią wierzy :).
Usuń